Роден е во Прилеп на 11 октомври 1910 година, во работничко семејство. Основно образование завршил во Прилеп, а матура во Битола. Во 1936 година дипломирал на групата Општа историја на Филозофскиот факултет во Белград. Од 1936-1940 година работи како наставник во Трговско-занаетчиското училиште во Прилеп, од 1940-1944 година, со прекини, е професор во Подгорица, Струмица, Елхово и Панаѓуриште. По ослободувањето па Македонија, првиц е прочелник ио просвета при Обласниот НОО во Битола, потоа помошник министер за просвета на НРМ, а од 1946 година до денес е професор на Филозофскиот факултет во Скопје. Во 1972 година е избраи за дописен член на МАНУ, а во 1976 година – за нејзин редовен член.
Уште како студент се вклучил во напредното студентско движење во Белград, а во Прилеп бил претседател на Студентското друштво и учесник на повеќе културно-иросветни и политички акции во 1радот. Поради тоа бил прогонуван и затворан од ненародните режими во бивша Југославија. Во време ца германско-фашистичката окупација активно го помагал, морално и материјално, народцоослободителцото движење, поради што бил апсен и затворен во концентрациониот логор во Чучулигово (Бугарија).
Непосредно по ослободувањето е еден од организаторите на македонската просвета и школство, како и на повеќе културно-про- светни и научни установи во Македонија (Педагошката академија, Институтот за национална историја, Архивот на Македонија, Филозофскиот факултет и др.). Основоположпик е на Катедрата и на Семи- нарот по историја на Филозофскиот факултет во Скопје, каде што, од неговото осцовање па до денес, одржува настава по историја на македонскиот народ. Истовремено, бил, во првите години од основањето на Институтот за национална историја, негов хонорарец директор.
Припаѓа во редот на иницијаторите за основање на првото историско списание во Македонија, Гласникот на Институтот за национална историја, и подолго време негов одговорен уредник. Членувал во редакциски одбори на македонски и на југословенски списанија. Соработник бил на ,,Енциклопедија на Југославија”, како и на тритомната ,,Историја на македонскиот народ”.
Со свои реферати учествувал на сите конгреси на Сојузот на југословенските историчари и на три меѓународни конгреси (Рим, Прага и Софија).
Покрај редовната настава на Филозофскиот факултет и на пост- дипломските студии по историја на македонскиот народ во XIX век при Факултетот, основна преокупација му е ионовата историја на македонскиот народ. Потпирајќи се врз своите научни истражувања во југословенските и во архивите на Франција, СССР, Бугарија и Швајцарија, извршил периодизација на историјата ца македонскиот народ и на неговиот историски развиток од VI век до првите децении на XX век. Резултатите од своите цаучни истражувања ги објавил во повеќе статии, во неколку зборшци и во одделни книги.
За својата долгогодишна организаторска, културно-просветна и научна дејност повеќе пати е одликуван и наградуван. Добитник е на Наградата “Климент Охридски” и на Наградата “11 Октомви”.
Починал на 24 ноември 1985 година.
