Акад. Иво Шлаус е роден на 26 септември 1931 година во Сплит, Хрватска. Дипломирал на Универзитетот во Загреб во 1954 година, каде што и докторирал во 1958 година. Бил редовен професор на Универзитетот во Загреб, како и на три американски универзитети (UCLA, Duke и Georgetown).
Член е на Хрватската академија на науките и уметностите од 1977 година и претседател на Одборот на ХАЗУ за меѓународна соработка (1991-1996).
Член-основач е на Academia Europea и претседател на нејзината Секција за физика, како и член на Меѓународниот совет на Pugwash и на World Academy of Art and Science, каде што е претседател на Секцијата за Југоисточна Европа – SEED. Член е на уредувачки одбори на меѓународните списанија – Journal of Physics, Few Body Systems и Scientometrics, како и рецензент за седум списанија. Бил главен истражувач на осум проекти: пет од IAEA, два од ЕЕЗ и еден од НАТО. Бил рецензент за проекти за американски фондови од NSF и DOE, како и на ЕУ FP5 и FP6.
Главните научни резултати на акад. Иво Шлаус се однесуваат на областите неутронска физика, физика на нуклеони, нуклеарни интеракции и симетрии, медицинска физика и сциентометрија. Најкарактеристичните придонеси од неговите научни публикации се: примени, по прв пат, на оптичкиот модел на други честици, а не само на нуклеони, конкретно на еластично расејување на деутерони од средно тешки атомски јадра; прво мерење на неутрон-неутрон интеракции, од што произлегоа повеќе научни трудови и поканети предавања, дел од неговите трудови стануваат еден од најпознатите извори на нуклеарни податоци во светот, a тој е именуван за член на International Nuclear Data Committee of IAEA.
Bo 1964 година Иво Шлаус е поканет да биде професор на UCLA (САД) и да ja воведе проблематиката на истражувања на системи со мал број на нуклеони и нуклеарни сили.
Акад. Шлаус го прави и првото мерење на неутрон-неутрон квазислободно расејување за што беше потребно да се развие метода за мерење на протони со многу ниска енергија. Овие мерења овозможија по прв пат да се определи ефективен дострел за системот неутрон-неу­трон, во соработка со групите со кои раководеше во Лос Ангелес, Заг­реб, Амстердам и Вашингтон и придонесе за откривање и објаснување на квази слободни реакции и двојно квази слободно расејуваше со два спектатори, за градеше на скоро-4π систем за мерење на нуклеарни реакции, за мерење на тотален реакциски сударен пресек на реакцијата; воведува нуклеарни методи базирани на х-зраци индуцирани со протони, кои се користат за детекција на ретки елементи. Подоцна се развиваат повеќе центри за “trace elements analysis” вклучително и еден таков во Институтот „Руѓер Бошковиќ“. Воведува радиофармацевтик со краток живот и се дава математички модел на вентилацијата на белите дробови, со што се означува почетокот на медицинската физика во Хрватска. Ос­вен тоа, заедно со соработниците, за прв пат ja применуваат Фадеевата формулација на проблемот на три тела за сложени системи.
Акад. Шлаус дал значаен придонес и во истражувањето на сили­те на три нуклеони: експериментални ефекти на силите на три нуклеони и цепење на деутрони со нуклеони, во истражувањето на ефектот на разбивање на симетријата на полнежи и квантитативната улога на тензорските сили одредена со мерење на спин опсервабли, дал значаен при­донес кон истражувањата за разбивање на симетријата на полнежите, а особено кон решавањето на проблемот со неутрон-неутрон сили итн.
Во 1980 година Иво Шлаус организира меѓународна конференција за вреднување на знаењето во Дубровник и така ги започна истражувањата во сциентометријата и политиката на науката, кои подоцна ги проширува со истражувања за одржлив развој и сигурност.
Соработката на проф. Шлаус со Македонија трае повеќе од две декади и се реализира низ различни форми. Toj е основач на ре­гионалните здруженија на Римскиот клуб и за унапредување на на­уката, со активно учество на научници од Македонија. Од 1997 год. до денес, како член на работната група на УНЕСКО за ревитализација на научната соработка помеѓу земјите од Југоисточна Европа, соработува со низа научници од Македонија. Од 2000 година до денес, како претседател ja координира Меѓународната мрежа на центри за одрж­лив развој, меѓу кои МАНУ има значајна улога. Како член на Меѓународниот совет на Pugwash (2002) ja координира соработката меѓу сите членови од Југоисточна Европа, вклучително и членовите од Македонија. Во 2005 година подготвува предлози на истражувачки проекта за ЕУ и НАТО, кои вклучуваат и македонски научници.
Избран е за член на МАНУ надвор од работниот состав во Одделението за математичко-технички науки.