Проф. д-р Милчо Ристов е роден на 5 ноември 1931 година во Радовиш. Средно-техничко училиште (хемиско-технолошка насока) завршува во Загреб. Студира физика и по дипломирањето е избран за асистент во Институтот за физика на тогашниот Филозофски факултет во Скопје. Во учебната 1961/62 година, како стипендијант на УНЕСКО, бил на постдипломски студии по теоретска физика на Универзитетот во Манчестер – Англија, што ги завршил со одлучен успех. Во 1964 година е избран за доцент по електроника на Природно-математичкиот факултет (Институт за физика). Во 1969 година докторирал на тема: “Теорија на нискофреквентната проводливост на плазма одржувана со високофреквентно поле”. Во 1970 година е избран за вонреден а во 1974 година за редовен професор по електроника на истиот факултет.
Со научна работа почнува да се занимава ушта како асистент. Работи врз проблемите на генерирање и ширење на ултра-звукот со апаратура од сопствена конструкција и изработка. Во натамошниот научен развој се занимава со проблеми од ширење на ултракуси електромагнетни бранови во феритни материјали и од оваа област е првиот труд печатен во странско списание. По завршувањето на постдипломските студии во Манчестер, почнува со работа врз гасната плазма, посебно со проблемите на генерирање и дијагностицирање на високофреквентна плазма.
Вклопувајќи го своето научно интересирање со развојната политика на факултетот, тој работи врз проблеми од физиката на металите и легурите, а посебно со термоелектричните особини и во оваа област воведува сопствена метода за испитување. Своето научно интересирање тој го свртува и кон проблемите на фотоелектричната конверзија на светлинската енергија и во оваа област постигнал видни резултати. За проблемите на конверзија побудува заинтересираност кај голем број истражувачи, така што создава цела група научни работници што се занимаваат со овие проблеми.
Резултатите од научната работа во областа на дијагностиката на плазмата ги публикувал во трудовите: “Теорија на нискофреквентната плазма”, “Осцилографски метод за директно мерење на температурата на електроните во плазмата”, “Нискофреквентна волт-ампернакарактеристика на плазма
одржувана со ФВ-поле”, “Директно мерење на температурата на електроните во плазма со помош на единична електростатска проба”, (со Ѓ. Мавродиев), “Директно мерење на температурата на електроните со помош на двојна проба” и “Електрички контролиран интензитет на светлина кај ВФ-празнење” (со П. Анастасов). Резултатите од областа на термоелектричните особини на легурите се опишани во трудовите: “Еден метод за мерењена коефициентот на ТЕМС” (со ч. Петрковски, “Прилог кон испитувањето на термоелектричните својства на легурите од системот сребро-алуминиум во врска со дијаграмот на состојбата”, “Испутување на коефициентот на ТЕМС на легурите од системот кадиум-антимон во врска со дијаграмот на состојбата” (со Љ. Петковски) и “Коефицент на ТЕМС на легурите од системот калај-бизмут” (со Љ. Петрковски) Резултатите од областа на фотоволтаичниот ефект се објавени во поголем број трудови од кои посебно е значаен трудот “Пхотоволтаиц Еффецт оф Њедге-Схапед тхин филм” со (Ѓ.Синадиновски и м. Митрески).
Редовно учествувал со реферати на конгресите на математичарите, физичарите и астрономите на СФРЈ и на научните собири за кондензирана материја што се одржувале во Југославија, како и на научни собири во странство. Учествувал на Меѓународниот симпозиум замедицинска електроника во Гифорд – Англија, а пред членовите на Физичкиот факултет на Универзитетот во Воронеж – СССР одржал предавање од областа на фотоелектричната конверзија.
За научниот труд “Теорија на нискофреквентната проводливост на плазма удружувана со високофреквентно поле” во 1973 година ја добир Наградата “11 Октомври, а во 1979 година е одликуван со Орден на трудот со златен венец.
За дописен член на Македонската академија на науките и уметностите е избран на 21 ноември 1983 година.
Починал на 7 август 2005 година.
